O ŻYLAKACH
słów kilka
Małoinwazyjne techniki leczenia żylaków.
Przewlekła niewydolność żylna to choroba, na którą cierpi coraz więcej osób w naszym społeczeństwie. Coraz większa rzesza pacjentów, zróżnicowana pod względem demograficznym oraz klinicznym, stanowi silny bodziec do rozwoju coraz to nowych metod leczenia najbardziej problematycznego objawu PNŻ – czyli żylaków nóg. Z tego też powodu w ostatnich latach obserwuje się gwałtowny rozwój małoinwazyjnych technik zabiegowych, będących alternatywą dla klasycznego leczenia operacyjnego.
Mała inwazyjność, mniejsze ryzyko powikłań, a co za tym idzie szybsza rekonwalescencja i powrót do codziennych aktywności to główny powód, dla którego popularność zabiegów małoinwazyjnych wciąż rośnie. Warto zapoznać się z najbardziej znanymi technikami, które wzbogaciły arsenał chirurga naczyniowego w walce z żylakami - na czym one polegają?
Skleroterapia – obliteracja chemiczna naczynia żylnego.
Leczenie obliteracyjne, tzw. skleroterapia, polega na wstrzykiwaniu do niewydolnej żyły substancji, które powodują zamknięcie jej światła, co umożliwia jej ominięcie przez krążącą krew. Po zabiegu „ostrzyknięte” naczynie ulega fibrynolizie i w wyniku naturalnych procesów naprawczych organizmu, zostaje wchłonięte. Metoda jest skuteczna w leczeniu żylaków małych i średnich naczyń. Najczęściej używanymi substancjami w trakcie skleroterapii są tetradecylosiarczan sodu oraz Polidocanol, których bezpieczeństwo zostało potwierdzone. Skleroterapię wykonuje się zarówno jako terapię pierwszego rzutu w leczeniu żylaków średnich i małych naczyń, pajączków naczyniowych, ale też jako uzupełnienie zabiegów operacyjnych – usunięcie pozostałości żylaków oraz ich ewentualnych nawrotów. Czasami zabieg wymaga powtórzenia, aby jego efekty były zadowalające. Częstym powikłaniem skleroterapii są przebarwienia skóry oraz powstanie drobnych żyłek w miejscu wykonywania zabiegu.
Flebogrif – obliteracja mechaniczno-chemiczna naczynia żylnego.
Flebogrif to narzędzie składające się z jednokanałowego cewnika, wprowadzanego do żyły. Do wnętrza cewnika wprowadzony jest metalowy bolec zakończony ostrymi drucikami, których zadaniem jest mechaniczne uszkodzenia śródbłonka naczyniowego, wyścielającego wnętrze naczynia krwionośnego. Dodatkowo urządzenie zaopatrzone jest w dren, za pomocą którego podawany jest do naczynia spieniony środek obliterujący. Technika stosowana w zabiegu Flebogrif, jest udoskonaleniem klasycznej skleroterapii. Wykorzystuje jednocześnie dwa mechanizmy prowadzące do zamknięcia niewydolnego naczynia żylnego, co zwiększa efektywność zabiegu, zwłaszcza w przypadku większych żylaków (o średnicy powyżej 6 mm), przy których skuteczność klasycznej skleroterapii jest znacznie mniejsza. Dotychczasowe obserwacje wskazują na znikome ryzyko powikłań oraz bardzo dobrą skuteczność tej metody.
VenaSeal – „klejenie żylaków”.
Źródło: www.abellahealth.com
Pewną modyfikacją skleroterapii jest również tzw. klejenie żylaków – czyli VenaSeal. VenaSeal to nazwa specjalnego kleju medycznego, zawierającego 2-cyjanoakrylan n-butyl. Jest to substancja używana w medycynie od kilkudziesięciu lat i o potwierdzonym bezpieczeństwie. Zabieg z zastosowaniem VenaSealu polega na zamykaniu niewydolnych, chorych żył poprzez ich zaklejenie. Sklejona, wyłączona z krążenia żyła stopniowo włóknieje. Pod kontrolą USG, do chorego naczynia wprowadzany jest cienki cewnik, przez który podawany jest klej. Miejsce wkłucia dla komfortu pacjenta może zostać znieczulone. Co bardzo ważne – cewnik z klejem może penetrować jedynie żyły proste w przebiegu, czyli najczęściej główne pnie żylne: żyły odpiszczelowe i odstrzałkowe. Dlatego zabieg klejenia żylaków przeprowadza się najczęściej w skojarzeniu z klasyczną skleroterapią, która pozwala na zamknięcie pozostałych niewydolnych żył, o krętym przebiegu. Połączenie zabiegu VenaSeal ze skleroterapią pozwala na osiągnięcie bardzo dobrych efektów krótkim czasie. Wadą zabiegu jest jego koszt, gdyż jest to obecnie najdroższa metoda leczenia żylaków.
Metody termoablacyjne.
EVRF – leczenie żylaków falami radiowymi.
EVRF, czyli Endovenous Radio Frequency, to małoinwazyjna metoda termoablacyjna, wykorzystująca wysoką temperaturę w celu zniszczenia niewydolnej żyły. Wysoka temperatura (dochodząca nawet do 95 stopni Celsjusza) generowana jest przez fale radiowe o bardzo wysokiej częstotliwości emitowane przez aparat do EVRF. Powoduje ona obkurczenie i zamknięcie światła żyły, co wyłącza niewydolne naczynie z krwioobiegu i jednocześnie redukuje krwawienie śródzabiegowe, co skraca czas rekonwalescencji po zabiegu. EVRF stanowi skuteczną, małoinwazyjną alternatywę dla klasycznego leczenia chirurgicznego. Zabieg przebiega pod kontrolą USG, w znieczuleniu nasiękowym, co czyni go praktycznie bezbolesnym. Przed zabiegiem lekarz dokonuje tzw. mapowania żył przy pomocy USG, na podstawie którego oznacza przebieg niewydolnej żyły oraz miejsce wprowadzenia sondy emitującej fale radiowe. Sam zabieg polega na wprowadzeniu sondy aż do ujścia żyły, a następnie po włączeniu emisji RF powoli wycofuje się ją, co umożliwia zamknięcie naczynia na całej jego długości. Dla uzyskania pełnego efektu estetycznego zaleca się uzupełnienie terapii skleroterapią. W porównaniu do innych metod termoablacyjnych, np. metody laserowej, EVRF jest zabiegiem najlepiej tolerowanym przez pacjentów.
EVLT – laserowe usuwanie żylaków.
Źródło: www.kamloopsskinsolutions.com
EVLT, czyli Endovenous Laser Treatment, to kolejna małoinwazyjna metoda leczenia żylaków, mogąca stanowić alternatywę dla klasycznych zabiegów operacyjnych. Podobnie jak EVRF jest metodą termoablacyjną. Laserowe leczenie żylaków wykorzystuje energię lasera YAG 1064 nm, której absorpcja wiąże się z miejscowym wzrostem temperatury. Bodziec termiczny prowadzi do uszkodzenia nieprawidłowych naczyń żylnych, które pod wpływem temperatury obkurczają się, włóknieją, a w dalszych etapach całkowicie zarastają. Zabieg prowadzony jest pod kontrolą USG w znieczuleniu nasiękowym, a bezpośrednio przed nim wykonuje się, podobnie jak przy EVLT, tzw. mapowanie żył. Sam zabieg rozpoczyna się od wykonania nakłucia chorego naczynia, przez które następnie wprowadzany jest cewnik ze światłowodem, emitującym światło laserowe. Cewnik jest stopniowo przeciągany przez całą długość naczynia, dzięki czemu możliwe jest jego zamknięcie na całej długości. Moc i czas trwania impulsów laserowych jest dobierana w zależności od wielkości niewydolnego naczynia. Częstym skutkiem ubocznym tej metody jest pozabiegowy ból kończyn dolnych, który z dobrym efektem uśmierza się za pomocą leków przeciwbólowych.
SVS – usuwanie żylaków za pomocą pary wodnej.
SVS, czyli Steam Vein Sclerosis – leczenie żylaków parą wodną, to jedna z nowszych metod stosowanych w leczeniu przewlekłej niewydolności żylnej. Dzięki zastosowaniu pary wodnej zabieg jest minimalnie inwazyjny. Brak jest również ograniczeń jeżeli chodzi o ilość naczyń, które w czasie jednego zabiegu mogą zostać zamknięte, dzięki czemu możliwe jest jednoczesne usunięcie wszystkich zmian żylakowych, nawet tych najmniejszych i najbardziej krętych. Zabieg, podobnie jak pozostałe metody termoablacyjne, rozpoczyna się od mapowania żył. Następnie pod kontrolą USG, wprowadza się do żyły cewnik, który jest połączony z urządzeniem wytwarzającym parę wodną o temperaturze - do około 110 st Celsjusza, która powoduje zamknięcie żylaków.